Μητρότητα... Δεν υπάρχει επιστροφή!

Διαβάζω διάφορα στο διαδίκτυο  για το θηλασμό, τη μητρότητα, την οικογένεια, τη διατροφή του παιδιού.... και με κάνουν να σκέφτομαι....

Η επιλογή του φέρει κάποιος ένα παιδί στον κόσμο δεν πρέπει να γίνεται ελαφρά την καρδία.
Τα παιδιά έχουν ευθύνες. Και οι ευθύνες τους δεν σταματούν στο τάισμα και το πλύσιμο...

Πρέπει να έχεις χρόνο να παίξεις μαζί τους, να τους μάθεις... μα πάνω από όλα πρέπει να έχουμε το σθένος να αλλάξουμε εμείς!!
Να γίνουμε παράδειγμα για τα παιδιά μας. Να είμαστε όπως ακριβώς θα θέλαμε να γίνουν και τα παιδιά μας μεγαλώνοντας.
Αυτό είναι το πιο δύσκολο στοίχημα που βάζει κάποιος με τον εαυτό του όταν κάνει παιδιά.
Τα ξενύχτια, οι στερήσεις... δεν είναι τίποτα... μπροστά στην πρόκληση να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.

Προσωπικά ξεκίνησα να θηλάζω το μωρό μου γιατί θεώρησα πως είναι το καλύτερο που μπορώ να της δώσω.
Όταν άρχισε στερεές τροφές της έδινα μόνο βιολογικά κτλ κτλ όπως πολλοί απο σας κάνετε πιστεύω...
Αν όμως αυτό δεν είναι τρόπος ζωής της οικογένειας, δεν θα κρατήσει πολύ.

Σκέφτομαι και σκέφτομαι... αν θέλω το παιδί μου να τρώει λαχανικά, πρέπει να τρώω κι εγώ μαζί του. αν θέλω το παιδί μου να τρώει πρωινό, πρέπει να σηκώνομαι 30 λεπτά νωρίτερα και να το ετοιμάζω, αν θέλω το παιδί μου να μην κάθεται όλη μέρα μπροστά στην τηλεόραση ή τον υπολογιστή, πρέπει να το πηγαίνω συνέχεια βόλτες, αν θέλω το παιδί μου να μάθει να διαβάζει βιβλία, πρέπει να του διαβάζω κάθε μέρα ή νύχτα εγώ... μέχρι να μάθει μόνο του....

Αν θέλω το παιδί μου να γίνει καλύτερος άνθρωπος ... πρέπει πρώτα εγώ να γίνω καλύτερη...