Φοβάμαι να ξαναμείνω έγκυος!

Πάντα ήθελα να έχω δύο παιδιά... ή και περισσότερα αν μπορώ...
Τώρα όμως φοβάμαι να ξανά μείνω έγκυος!!

Μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού άρχισα να ασχολούμαι εθελοντικά και πολύ εντατικά με το θηλασμό και τη βοήθεια γυναικών που θηλάζουν.
Είδα γυναίκες που τις μαχαίρωσαν χωρίς λόγο, μωρά που τα μπούκωσαν με χαμομήλι και σκονόγαλα επίσης χωρίς λόγο.
Έζησα την ατέλειωτη αγωνία μαμάδων να θηλάσουν ενώ οι γιατροί έκαναν ότι μπορούσαν για να σαμποτάρουν την προσπάθειά τους.
Είδα γυναίκες να γεννούν μωρά με αναπηρίες επειδή δεν έγινε σωστός προγεννητικός έλεγχος, ελλιποβαρή βρέφη απο ιατρικό λάθος...

Και τώρα φοβάμαι!

Φοβάμαι να αφήσω στα χέρια αυτού του τρύπιου ιατρικού συστήματος την γέννηση και την υγεία του παιδιού μου.
Νοιώθω ανήμπορη να υπερασπιστώ τα διακαιώματα μας.
Νοιώθω αδύναμη να ορθώσω το ανάστημά μου σε γιατρούς που "τα ξέρουν όλα" και κάνουν ιατρική χωρίς να κοιτάνε μπροστά, πίσω, αριστερά και δεξιά.

Φοβάμαι!

Φοβάμαι τη μέρα που θα μπω στην αίθουσα τοκετών και ο γιατρός θα μου πει "πρέπει να κάνουμε καισαρική γιατί..."
εκείνη την ώρα ποιόν θα μπορώ να εμπιστευτώ; Απο πού θα πάρω μια δεύτερη γνώμη;

Και όταν γεννηθεί... πώς θα το κρατήσω στην αγκαλιά μου; Πώς θα διεκδικήσω το παιδί μου απο μαίες, νοσοκόμες και γιατρούς που θα θέλουν να το πάρουν μακριά για να εξασκήσουν την ιατρική που κληρονόμησαν απο τους παππούδες τους;

Εμένα ποιος μπορεί να μου εγγυηθεί οτι θα έρθει μια μέρα που θα νοιώθω ασφάλεια να αφήσω τον εαυτό μου και το μωρό μου στα χέρια επαγγελματιών υγείας που ξέρουν τί είναι καλό για μένα και το παιδί μου.
Που πράττουν αυτό που είναι καλό για μένα και το παιδί μου ακόμα κι αν βλάπτει την τσέπη τους ή τους κουβαλάει στο μαιευτήριο ανήμερα Χριστούγεννα.
Που ξοδεύουν ώρες από τον πολύτιμο χρόνο τους για να μάθουν τις νέες εξελίξεις στην ιατρική.
Που κάνουν τα ραντεβού τους 30 λεπτά ή 1 ώρα αντί για 15 λεπτά.
Που ακούνε τί έχεις να τους πεις... τους φόβους, τις αγωνίες και σε καθησυχάζουν με λόγια αληθινά και με πράξεις και όχι με "έτσι είναι" "ξέρω εγώ!" "θα δούμε όταν έρθει η ώρα"

Και όταν έρθει η ώρα...

Απλά φοβάμαι...